Rasim Ozan.. Erkan Tan.. Ersoy Dede falan

Ben “Erdoğan küçük damadı İHA-SİHA satsın diye Ukrayna- Rusya savaşını istiyor” demişim. Bu yüzden de beka sorunu haline gelmişim. Bu yüzden de artık RTÜK falan yetmezmiş benim hakkımdan gelinmesi için.
TRT sunucusu Ersoy DEDE bu türlü yazmış. Doğal, beyin mevti ilanı üzere etkileyici bir girişten sonra.
* * *
FETÖ’nün fırtına üzere esip kumpas üstüne kumpas örnekleri verdiği yıllardı. Rasim Ozan bir yazısında çok yakında Silivri’ye gideceğimi müjdelemişti.
Gülen’e “sensiz buralar mahzun” diye seslenen Erkan Tan da, zamanın değişip Reis aşkı sinemasının vizyona girdiği günlerde beni hatırlamıştı. “Bu bayan hala mı dışarda” diye bağır bağır bağırınmıştı.
Daha kimler.. Daha neler neler..
Ersoy Dede sonuncusu!
* * *
Dediysem ardında dururum. Niyetimi aşmışsam özür dilerim. Pekala ya ortada “denmiş” bir şey, niyeti aşacak bir tabir yoksa!
Evet, Dede’nin kelam ettiği tüm “isimler” geçiyordu cümlemde. Lakin sıra fiillere gelince durum tam zıddıydı.
Zira, kendisi ve siyaseti hakkındaki görüşlerimi cümle alemin bildiği Erdoğan hakkında tahminen de -temkinli olsa bile- birinci kere olumlu bir görüş belirtiyordum.
Yine cümle alemin malumu, işgal eden değil işgal edilen taraf olduğu için Ukrayna’yı destekliyorum. Ve bu ahlaksız işgalde Ukrayna’nın en büyük teminatlarından birinin Bayraktar silahları olduğunu biliyorum.
Ekranda bunu tabir ettim ve Ukraynalılar için kıymetini, Bayraktar için yaptıkları marşı yayınlayarak vurguladım.
Sonrasında Bayraktar reklamı yaptığımı söyleyen de çıktı.
Ama sözlerimden bu kadar paranoyakça bir mana çıkartan yalnızca malum kişi oldu!
* * *
Beynimin şimdi sağ ve sıhhatte olduğu geçmişte başıma gelen bir olay söyletiyor bunu.
12 Eylül öncesi bir gece vakti, sokaktan gelen çığlıklarla uyandım. Çabucak pencereye koştum. Birkaç adam, bir genci kollarından tutmuş sürükleyerek bir otomobile bindirmeye çalışıyordu. Bir bayan da onlara mahzur olmaya çalışarak çığlık atıyordu. Çabucak polisi aradım, durumu özetleyip grup göndermelerini istedim. Sonra tekrar pencereye döndüm.
Ve ne göreyim!
Karşı apartmandaki yaşlı komşumuz kötüleşmiş. Gelen ambulansmış. Bağıran da “ne olur ölme” diye feryat eden eşiymiş.
Tekrar telefona koştum. Özür dileyerek durumu anlattım.
Elbette sonrasında uzun uzun düşündüm bu tuhaf olayı ve şu sonuca vardım: 12 Eylül öncesi o kadar yabanî şeyler yaşamıştık.. Ersoy Dede tahminen bilmez, 7 TİP’li gencin katledilmesi üzere öylesine dehşet verici olaylara şahit olmuştuk ki.. Zihnim bir sıhhat sıkıntısını “saldırı” diye algılamıştı.
* * *
Öyledir. Kaygı / paranoya / düşmanlık üzere keskin hisler zihninizde her şeyi “saldırı” diye çeviri eder.
Merak ediyorum!
Bayraktar problemi bir yana, Antalya buluşmalarının kıymetini ve Türkiye’ye sağladığı prestiji BİREBİR EKRANDA vurgulamış olmamı sanki nasıl yorumladı Ersoy Dede?
* * *
Şunun farkındayım: Sizinle tıpkı dünya görüşünde olmadığım için benden nefret ediyorsunuz. Hasebiyle, bırakın gayesi aşmayı falan, lehte bir tabirden bile “beka sorunu” çıkartıyorsunuz. Tahminen beni emeklilik ya da cezaevi yoluyla bertaraf etmeyi düşünüyor, umuyorsunuz.
Güç / mutlak güç sizde. Hiç değilse şimdilik!
O gücü gazetecilik yerine, GAZETECİLERİ İHBAR ETMEK için kullanıyorsanız.. Ne diyeyim!
Dilerim bir gün -vaktiyle bana saldıran pek çok kişiyi haksız yere yargılandığında savunduğum gibi- sizi de savunmak zorunda kalmam.