Başlığı okuyan hemen…. Zaten Millet İttifakı’nın kurucu üyeleri değiller mi? Zaten birlikte hareket etmiyorlar mı? Zaten 2018 milletvekili seçimlerine birebir şemsiye altında girmediler mi? 2019 lokal seçimlerinde birçok vilayette ‘tek’ aday tekniğiyle başarılı olmadılar mı? İstanbul, Ankara üzere kentler bu türlü kazanılmadı mı?
İttifak yaptılar ya ne koalisyonundan bahsediyorsun diyebilir…
Ben de diyorum ki, ittifak öteki koalisyon başka… Gelin anlatayım.
İttifak iki partinin yahut birden çok partinin ortak hedef uğruna bir ortaya gelmesi demektir. Bu mecliste çoğunluğu ele geçirmek için yapılan ittifak olabilir. Ülke idaresinin devralmak, iktidarı indirmek için yapılan ittifak olabilir. Bir aday üzerinde uzlaşma ismine yapılan ittifak olabilir. Rejimi değiştirmek, otokrat liderliğe son vermek için yapılan ittifak olabilir…
Şunu unutmayalım, ittifakların ömrü gayeye ulaşınca, amaca varılınca biter. Kurulan ittifak başarılı olsun olmasın biter. Sürdürülemez…
Macaristan örneği daha yeni… Orban’ı indirmek için altı parti ittifak kurdu, başarılı olamadılar dağıldılar…
Başarılı olsalardı altılı birliktelik yürümeyebilirdi. Yürümesi için ittifakın koalisyona dönüşmesi kuraldı.
Gelelim Türkiye’ye… Üç parti ‘Millet İttifakı’ kurdu, seçime katıldı. Bu üç partinin kurduğu ittifaka, iki parti daha (DEVA ve Gelecek) katılarak masaya oturdu. (DP Genel Lideri seçime DÜZGÜN Parti listesinden girdiği için ittifakın kesimi üzere duruyor lakin hukukî kişilik olarak şemsiyenin altına girmedi)
Masaya oturdular ancak iktidar yasa değişikliğiyle ittifak yapmayı, ittifak yaparak seçime girmeyi yasakladı.
O halde ittifak yasal olarak bitti, herkes kendi yoluna…
Hayır… İttifak milletvekili seçimi için bitti. TBMM’nin oluşumu için bitti. Yasama organı için bitti. Cumhurbaşkanı seçimi yani yürütme için duruyor. Altı parti bu rejime son vermek, otokrat liderlik anlayışını bitirmek ismine tek aday üzerinde ittifak yapabilir. Ortak adayda anlaşabilirler.
Buna hiçbir mahzur yok.
Amaçlarına ulaşırlarsa TBMM çoğunluğunun müsaade verirse resmen, vermezsen fiilen tek adam rejimine son verirler. Ya anayasal olarak ya da fiilen demokratik parlamenter sisteme dönüş yaparlar.
Dün akşam iftarda bir ortaya gelen altılı masanın son maksadı bu.
Diyelim ki, başarılı oldular ülkeyi nasıl yönetecekler?
Oturup konuşup aşikâr unsurlar üzerinde anlaşarak, ortak tutum sergileyerek yani koalisyon kurarak…
Geçen hafta kıymetli bir gelişme oldu. CHP -İYİ Parti koalisyonunun temelleri atıldı.
Kılıçdaroğlu elektriğe yapılan yüzde 125 artırımı protesto etmek için faturasını ödemedi. Elektriği kesildi. Karanlıkta yaşamak zorunda kalan Kılıçdaroğlu; ‘bu bir direniştir. Aksiyonum karanlıkta kalan ailelerine, çocuklarına ses olmak içindir’ dedi.
En büyük dayanak Akşener’den geldi. Eylemi haklı ve yerinde buldu…
O an CHP-İYİ Parti koalisyonunun temellerine birinci harç konuldu. Aslında sosyoloji de bunu gerekli kılıyor. Merkez sağda kendine yer açan, merkez sağın güçlü partisi olmaya aday partiyle, toplumsal demokrat partinin birlikteliği artık kaçınılmaz.
Seçim anketlerin lisanı de bunu söylüyor.
ORC araştırma kümesinin İstanbul’da yaptığı son anket seçmenin de CHP-İyi Parti koalisyonunu desteklediğini gösterdi.
Sonuçlar söyle…
AKP % 33.1, CHP % 27.8, ÂLÂ Parti % 17.5, HDP % 10.7, MHP %4.9 başkaları yüzde birlerde…
İstanbul, Türkiye’nin aynasıysa CHP/İYİ parti koalisyonunun seçmen dayanağı yüzde 43.3… Bu oran seçimin ilanıyla cumhurbaşkanı için ortak adayın çıkmasıyla daha da artabilir.
Şunu görüyorum 2023 sonrası ülkeyi yönetecek koalisyon; iki ana kolon iki ana taşıyıcı üzerine inşa edilecek. Koalisyona olağan ki öbür partiler de katılabilir, katkı verebilir.
İhtiyaç da var. Fakat yapının güçlü olabilmesi için kolonların sağlam olması lazım.
Kolonlar sağlam duruyor, bakalım bina kimlerin katkısıyla nasıl yükselecek?
