TÜSİAD isimli derneğin daha doğrusu sivil toplum kuruluşunun dün genel heyeti vardı. Üç yıllık misyon müddeti dolan Simone Kaskowski başkanlığı Orhan Turan’a devretti.
Beni ilgilendiren kısım burası değil. Rutin akış, iç sıkıntıları.
Beni ilgilendiren kısım Yüksek İstişare Konseyi Lideri Tuncay Özilhan ile başkanlığa veda konuşması yapan Kaskowski’nin söyledikleri…
Hangisinden başlasam.
Özilhan ; ‘negatif gerçek faizler çok yüksek olunca tasarrufların yatırıma dönüşme sistemi çalışmıyor. Para dövize, altına, emlak yatırımına, ithal elektronik eşyaya, ithal arabaya kayıyor’ dedi.
Sözünün çevirisi şu: İzlediğiniz yol yol değil.
Gerçekten de o denli. Tek kişilik hükümet eksi yüzde 40 gerçek faiz uyguluyor önümüzdeki ay yüzde 50’ye bulacak.
Bunun manasını söylemeye gerek yok. Paranızın yarısı bir yıl sonra yok olacak. O halde TL’de kalmak enayilik!..
Ama kur muhafazalı mevduat var…
Doğru… Kur muhafazalı ne demek?
Türk liran varsa dolara vidala demek…
Elinde avucunda Türk lirası tutma demek…
Çaktırmadan yüksek faiz vereceğim demek…
Zaten Hazine’nin başında olan bakan söylemedi mi? Türk lirası tabanın tabanına vurdu demedi mi? Aslında vurdu değil vurdurduk diyecekti; Saray kızar diye demedi!..
TÜSİAD’ın misyonu devreden lideri fakirleştiren büyümeden kelam etti. Aylardır Halk TV ekranından bas bas bağırıyoruz. (İbrahim Kahveci’nin lisanından eksik olmuyordu, sağ olsun, sonunda TÜSİAD bile anlamış) Bu büyüme fakirleştiren büyüme dedik. Erdoğan milletin gözünü boyamak, ihracatı arttırmak, cari açığı kapatmak için rekabetçi kur balonunu şişirdi, balon birinci ayda patladı.
Döviz kuru ellerinden kaçtı, yakalamak zapt etmek için dolar endeksli, yani yüksek faizli mevduat hesabı çıkardılar.
Bankalar bu işin altından kalkamayız deyince de Hazine ve Merkez Bankası’nı kefil yaptılar.
Yani işin özü; fakirden aldığı dolaylı vergiyi (adına KDV diyorlar, tuvalete girince bile ödüyorsun) zengine verdi.
Bir orta iktidar Çin modeli uygulayacağını söylemişti. İktidar yanlısı muharrirler da Çin’in nasıl kalkındığını dünya devi olduğunu ballandıra, ballandıra anlatmıştı.
Çin modelin 1979/1980 marka olduğu, çocuk personele, ucuz çalışana dayandığı yazılıp çizilince iktidar Türk Modeline döndü.
( Parantez açmayı seviyorum. Türk Modelini açıklayan yok. Ancak uygulanıyor. Albayrak başlattı, Nebati devam ettiriyor. Lakin bu modelin ne olduğunu daha açıklayan yok. Albayrak’a sempatik gözükmeye çalışan müellifler kitabına atıfla övgüler yağdırıyorlar fakat alandaki uygulaması felaket. İnanmıyorsanız, markete gidin, pazara gidin görün. Çektiğimiz sıkıntının müsebbibi. Parantezi kapattım)
Kasklowski veda konuşmasında demiş ki; ‘ucuz emeğe ve düşük standartlara dayalı ihracat yoluyla kalkınma modeli uygulanamaz’
Tercümesi, domates, hıyar satarak bu iş olmaz…
Doğru..
Veda eden TÜSİAD Lideri süratle yoksullaştığımıza ve beyin göçüne de dikkat çekmiş.
Yoksullaştırma, toplumsal yardımlarla kendine bağımlı hale getirme AKP’nin siyaseti. İktidarını yoksulluk üzerine bina edip fakirleri, açlık sonundan kurtarma üzerine bina etmeyi düşünüyor.
Beyin göçü ise umurunda değil. AKP Genel Lideri tabiplere giderseniz gidin demedi mi?
İşin daha vahim tarafı var. Dört şapkası olan Erdoğan’ın (Dört şapkaya da açıklık getireyim. Devlet Lideri, tek kişilik hükümet, yani yürütme. AKP genel lideri, Cumhur İttifakı’nın adayı ve İstanbul, Ankara, İzmir, Adana, Mersin, Antalya üzere bir çok vilayette ana muhalefet partisi genel lideri.) evvelki gün yaptığı açıklama çok kıymetli.
Ayrı bir yazı konusu da kısaca değineyim. Dün Halk TV’de, sabah 8-11 ortası yayınlanan neden/sonuç programında anlattım. Erdoğan ‘halinize şükredin, pahalılıktan şikâyet de etmeyin, ben olmasaydım Suriye olurdunuz, Irak olurdunuz, Afganistan olurdunuz, Ukrayna üzere işgale uğrardınız’ dedi.
Dondum kaldım!
Anlatırım… Bence bir Devlet Başkanı’nın söyleyeceği son kelamdı. Son noktaydı.
Bu mevzuyu yarın ele alacağım. Muhalefet ne diyecek, iktidar yanlısı kalemler ne yazacak diye bir gün bekledim…
Gelelim başlığa…
TÜSİAD’in çıkışı çok değerli, çok doğru…
Ama adama sormazlar mı ekim ayında, kasım ayında, aralık ayında iktidar yangına odun atılırken neredeydiniz.
Bu ürkeklik, bu çekingenlik, bu korkaklık nedendi?
