Dün İstanbul Adliyesi’nde, Seyahat Parkı Davası’nın görüldüğü duruşma salonundaydım.
Bu binada, geçtim yargılandıklarımı, kaç siyasi davayı izlediğimi bile hatırlayamıyorum artık. Onca kumpas, sayısız yalancı şahit, yığınla adaletsiz karar gördüm. Ancak siyasi müdahalenin mahkeme kararına bu kadar pervasızca yansıtıldığına birinci defa şahit oluyorum.
İki hakim
İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesi’nin kürsüsünde dün iki hakim ve iki ‘adalet’ pratiği vardı.
Birinin ismi, Murat Bircan.
Avukatlıktan geliyor.
Samsun’da 2018’de AK Parti’den milletvekili aday adayı oldu.
2019’da Bafra Belediyesi’nin Hukuk İşleri’nde vazife aldı.
Belediyeden yargıya dikey geçiş yaptı.
Üyesi olduğu partinin intikam hisleriyle açtırdığı davada, itirazlara karşın kürsüden inmedi.
Bir de başka hakim var:
Kürşad Bektaş.
Bektaş, oy çokluğuyla verilen karara şerh düştü. Bektaş’a nazaran dinleme kayıtlarından öbür kanıt yoktu. Birinci dinleme kararı 18 Haziran 2013’te kabahat işlemek için örgüt kurmaktan alınmıştı. Hükümete karşı hata argümanıyla dinleme kararı çıkarılmamıştı. Anayasal nizama karşı işlenen cürüm 2 Aralık 2014’te kapsama dahil edilmişti. Dinlemeler bu tarihten önceydi. Şu halde hukuka alışılmamış ve yasak kanıt niteliğindeydi. Sanıkların beraatine ve Kavala’nın tahliyesine karar verilmeliydi.
Bu şerh, bir ispat tartışmasından ibaret değil.
Davanın çürük bir temele dayandığını…
Aynı savcının 25 Aralık’taki yolsuzluk soruşturmasında elde ettiği dinlemeleri kumpas, Seyahat Parkı’ndakileri tekrar değerlendirme sayan iktidarın hukuk tanımaz ve siyasi ahlaktan mahrum yüzünü gösteriyor.
Mi Minör
Gezi Parkı soruşturması, şovlar devam ederken açıldı. Emniyet ayağında İstanbul Organize Şube Müdürü Nazmi Ardıç, adliyede Savcı Muammer Akkaş vardı.
İkisi de FETÖ’nün altın neslindendi.
İhtimaldir ki örgüt, AK Parti’yi Seyahat Parkı’nda yalnız bırakmamak ve ‘kazanımlarını’ yitirmemek için soruşturmayı açtı. Ardıç’ın 20 Haziran 2013’te İstanbul Başsavcılığına gönderdiği fezlekede mecnun saçması tezler vardı.
Fezlekeye nazaran Otpor isimli gençlik örgütünün başkanı İvan Maroviç 7-15 Mayıs 2012’de kelamda Kahire’de tiyatrocu Mehmet Ali Alabora ile buluşmuştu. Alabora ve takımı buluşmadan sonra ‘Mi Minör’ isimli oyunun provalarına başlamıştı. Oyunda ayaklanma teşvik ediliyordu. Mi Minör’ü izleyen Türkler sokağa çıkıyordu.
Gülünç bir kurguydu bu.
FETÖ’cüler 79 kentte en az beş milyon insanın katıldığı süren bu aksiyonu Alabora’nın çıkaramayacağını bildikleri için ‘Kızıl Milyoner’ Osman Kavala’yı da bu yargılamaya kattılar.
Güya Kavala, Seyahat’in organizatörü ve finansörüydü.
Kanıt var mıydı?
Yoktu.
Yeniden kıymetlendirme!
AK Parti, dershaneleri kapatınca FETÖ’nün tavrı değişti. Akkaş, 25 Aralık’a yük verdi.
İktidar hengamede galip geldi.
25 Aralık’ta takipsizlik çıkarken, dinlemeler kanıt sayılmadı. Karara imza atan Savcı İrfan Fidan, İstanbul Başsavcısı yapıldı. Fidan, Seyahat Parkı soruşturmasını 2017 yılında raftan indirdi. Elde, dinlemeden diğer delil yoktu. Buna karşın “Tapelerin yine kıymetlendirilmesinin yapıldığı” argüman edildi.
Ardından Kavala tutuklandı.
Fakat bir şahısla örgüt kurulamayacağı için…
Gezi Parkı’dan dolayı İstanbul 33. Asliye Ceza Mahkemesi’nde yargılanıp beraat eden, ortalarında mimar Mücella Yapan ve avukat Can Atalay’ın da olduğu Taksim Dayanışması’nın beş üyesi davaya eklendi.
MASAK: Finansörlüğün kanıtı yok
İstanbul 30. Ağır Ceza Mahkemesi, Kavala’ya çok kuşkuyla bakıyordu ve ceza verme eğilimindeydi. Belge didik didik edildi ve hiçbir delil bulunamadı.
Esasen Hakim Kürşad Bektaş’ın dünkü şerhi İstanbul 30. Ağır Ceza Mahkemesi’nin 18 Şubat 2020’de verdiği beraat ve tahliyenin bir özeti sayılır.
Dinlemelerin hukuka ters olduğu söz edildi.
Kavala’nın finansörlüğüne ait MASAK’ın kanıt sunamadığı anlatıldı.
Başsavcı İrfan Fidan ve yardımcısı Hasan Yılmaz, Kavala’yı geçmişte tahliye edildiği 15 Temmuz soruşturmasından ve casusluk kabahatinden tutuklattı. Beraatle biten Seyahat Parkı ve Çarşı davası bozdurularak, 15 Temmuz ile birleştirildi. Zira darbe suçlaması için kitle lazımdı. Kambersiz düğün olmayacağı için Çarşı’ya muhtaçlık vardı. Sonradan taraftardan çekinilince Çarşı’nın evrakı ayrıldı.
30. Ağır Ceza Mahkemesi, hangi ispatlar ışığında beraate ve tahliyeye karar verdiyse 13. Ağır Ceza Mahkemesi de iki yıl sonra bu kanıtlara bakarak, ceza yağdırdı.
Kavala’ya müebbet, 16 sanığa 18 yıl mahpus verildi.
Ancak tutuklu olduğu casusluktan beraatine, daha evvel beraat ettiği darbe cürmünden mahkumiyetine hükmedildi.
Kavala’nın haksız tutukluluğunu zorla kabul ettirmek için de yedi haysiyetli yurtsever içeri atıldı.
Muhalefete gözdağı
Bu karar, Türkiye’nin sırf Avrupa Kurulu’ndan ihracını değil, uygar dünyadan kopuşunu da hızlandıracak. Türkiye, yargının Beştepe Hukuk Ofisi’ne döndüğü, mahkemelerin siyaseten karar verdiği, Türkmenistan’dan bir parmak daha demokratik bir ülke olma yolunda tam gaz ilerliyor.
Çünkü AK Parti kendi ömrünü uzatmak için başvurduğu bu hukuksuzluklarla ülkenin geleceği ve prestijiyle, devletin laik, demokratik, hukuk devleti niteliğiyle oynuyor.
Öyle görünüyor ki AK Parti ve Cumhur İttifakı, kaybetmesi mukadder görünen 2023 yılındaki seçimleri kazanmak için baskıyı artıracak; demokratik muhalefeti teröristlik, darbecilik ve casusuukla lekeleyerek, boğmaya yeltenecek. Seyahat Parkı da iktidar değişikliği için çaba edenlere gözdağı olarak kullanılacak.
Halbuki AK Parti, ne gelmekte olan geciktirebilir.
Ne de tarihte yaşanılanları, duymak istediği bir kıssa üzere bugünden geriye yazabilir.
Gezi Parkı darbe değil, özgürlüğe susamış yurttaşların demokratik ve barışçıl itirazıydı. Adaletsizliğe, ayrımcılıklara, hayat şekline müdahaleye, ceberrut idareye karşı asil bir başkaldırıydı. Bu gerçeği, yandaş ve partizan yargıçların yazdığı mahkeme kararları değiştiremeyecek.
İktidara sırtını dayayan Akkaş ve Ardıç da bir vakitler tarih yazdıklarını sanıyorlardı. Artık Akkaş firari…
Ardıç içeride gün sayıyor.
Çocuğunu okula göndermeyen hakim
Balıkesir’de yaşayan sekiz yaşındaki S. isimli kız çocuğu bu yıl ikinci sınıfa geçti. Lakin ailesi S.’yi okula yollamadı. Okul şikayette bulundu.
Balıkesir Aile ve Toplumsal Hizmetler Vilayet Müdürlüğü, geçen 15 Mart’ta bir toplumsal hizmet görevlisini meskene gönderdi. İnceleme sonucu, çocuğun babasının Hakim A.B. olduğu anlaşıldı.
Uygulama Kıymetlendirme Raporu’nda şöyle yazıldı:
“S.’nin ailesinin meskende tüm takviyesi sağlıyor olup özel öğretmenler tutularak, eğitimine takviye oldukları görülmüş olsa da yaşıtlarıyla toplumsal hayatına iştirakini sağlamak, olumlu alışkanlıklar kazandırmak, kişilik ve karakter gelişimiyle birlikte özgüven gelişimi, bakış açısı, toplumsal maharet, birey olma şuurunu desteklemek ve hayata hazırlamak ismine eğitim önlemi ile desteklenmesinin uygun olacağı…”
Bunun üzerine Burhaniye Aile Mahkemesi’nde dava açıldı.
Dava 1 Nisan’da karara bağlandı.
Mahkeme, Çocuk Muhafaza Kanunu mucibince S.’nin okula gitmesi için önleme karar verdi. Karar velilere ve Ulusal Eğitim Müdürlüğüne iletildi.
Hakim A.B.’nin dini münasebetlerle kızını okula göndermediği ileri sürülüyor.
A.B.’ye “Bu yüzden göndermediğiniz hakikat mu?” diye sordum.
“Kararda ve raporda o denli bir şey yok. Kim söyledi? Kulaktan dolma bilgilerle haber yapılmaz” dedi.
“O halde neden göndermiyorsunuz?” diye sordum.
“Raporda yazıyor” dedi.
Mahkemenin aleyhine sonuçlandığını hatırlattım.
“Olabilir, sizi ilgilendirmez” dedi.
Yanılıyorsunuz, hakim bey!
Kız çocuğunu okula göndermediği için bir hakim hakkında önlem kararı alınması salt beni değil, bütün toplumu ilgilendirir.
Atatürk’ün hemşehriliğini Rize Belediyesi neden kutlamıyor?
Dün Atatürk’e fahri hemşehrilik verilen beş kentten birinin Rize olduğunu yazmıştım.
Her 28 Nisan günü Atatürk’ün hemşireliği kabulü için resmi kutlama yapılması maksadıyla Atatürkçü Fikir Derneği ile Eğitim-İş’in dilekçe verdiğini, valilikten karşılık gelmediğini aktarmıştım. Dün Rize Valiliği yetkilileriyle görüştük.
Hemşireliğe ait valilikte resmi bir evrakın olmadığı, Atatürk’e atfen “Lazistan’ın bana tevdi ettiği hemşeriliği kabul ediyorum” kelamlarını içeren bir yazının olduğu anlatıldı. Diyarbakır dışındaki vilayetlerde belediyelerce merasim yapıldığı, bunların da her yıl düzenlenmediği vurgulandı. Diyarbakır’da ise valiliğin yaptığı kaydedildi.
Lazistan sancağının bugünkü Rize ile tıpkı sonlarda olmadığı, Atatürk’ün nezaketen bu türlü mektuplar yazdığı belirtildi.
Rize Valiliği’nin her yıl Atatürk’ün gelişini kutladığı vurgulanırken, işgalden kurtuluş ve hemşehrilik üzere lokal kutlamaların belediyelerce organize edildiği söylendi. Görünen o ki Rize Valiliği, Atatürk’ün hemşehriliğini kutlama talebini pahalandırıyor.
Ancak bu kutlama valilik kadar Rize Belediyesi’nin de üzerine görev sayılır.
